Αθανάσης Διάκος - Αστραπόγιαννος   By: Aristotelis Valaoritis

Σημείωση: Το τονικό σύστημα έχει αλλάξει από πολυτονικό σε μονοτονικό. Η ορθογραφία του βιβλίου κατά τα άλλα παραμένει ως έχει. Λέξεις με πλάγιους χαρακτήρες έχουν συμπεριληφθεί σε . Οι υποσημειώσεις των σελίδων έχουν μεταφερθεί στο τέλος του βιβλίου.

ΑΘΑΝΑΣΗΣ ΔΙΑΚΟΣ

ΑΣΤΡΑΠΟΓΙΑΝΝΟΣ

ΥΠΟ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ ΒΑΛΑΩΡΙΤΟΥ,

ΕΚΔΙΔΟΝΤΑΙ ΥΠΟ ΠΑΥΛΟΥ ΛΑΜΠΡΟΥ.

ΑΘΗΝΑΙ,

ΤΥΠΟΙΣ Χ. ΝΙΚΟΛΑΪΔΟΥ ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΩΣ. (Παρά τη πύλη της Αγοράς αριθ. 4)

1867.

ΥΠΕΡ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΙΣ.

ΑΘΑΝΑΣΗΣ ΔΙΑΚΟΣ.

ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ.

»Για ιδές καιρό που εδιάλεξεν ο Χάρος να με πάρη Τώρα που ανθίζουν τα κλαριά, που βγάν' η γη χορτάρι.»

Ειδόν ποτε μητέρα οικτρώς οδυρομένην επί του τάφου του μονογενούς αυτής τέκνου, και σιωπηλώς και μετά σεβασμού υπό ανεκφράστου βαρυθυμίας κατεχόμενος ετόλμησα να προσέλθω επ' ελπίδι, ότι ήθελον δυνηθή μικράν τινα να προσενέγκω ανακούφισιν εις το αφόρητον άλγος της πενθούσης διά των τετριμμένων εκείνων παραινέσεων, δι' ων συνήθως πειρώμεθα να καταστείλωμεν τας ακαθέκτους εκρήξεις ηπηλπισμένης τινός καρδίας.

Ούτε κυπάρισσοι ούτε ιτέαι ούτε πολύτιμα άνθη ούτε σιδηραί κιγκλίδες ούτε μάρμαρα περιεκόσμουν ή επεσκίαζον το τελευταίον εκείνο κατοικητήριον. Είς μόνος ανεξέργαστος λίθος εσημείου την κεφαλήν και επ' αυτού εκάπνιζεν ο νεκρολίβανος, καιόμενος εντός του κοιλώματος ευτελούς κεράμου. — Το χώμα προσφάτως ανασκαφέν εφαίνετο εξωγκωμένον και κύκλω ολίγη χλόη εχάραττε τα στενώτατα όρια, εν οις πάντα περικλείονται τα ανθρώπινα. — Ένθεν κακείθεν άλλα διεσπαρμένα μνήματα και έν τινι γωνία προσηλωμένον επί γηραιάς ελαίας το σήμαντρον του κοιμητηρίου, πολλαχώς εκ της σκωρίας πεποικιλμένον και μη κινούμενον παρά διά μακρού σχοινίου έρποντος σπειροειδώς περί τον απηρχαιωμένον κορμόν.