Altenahr en zijn omgeving De Aarde en haar Volken, 1907—Also includes a short article "Bekoring van het Matterhornland" by J. C. Heer   By: Eduard Neuhauser

in woord en beeld door Dr. Eduard Neuhauser. [1]

Wo "Altvater Rhein" seine Hand "Jungfer Ahr" Zur ew'gen Vermählung gereicht, Da bracht' "Mutter Erde" ein Brautgeschenk dar, Dein keines der fürstlichsten gleicht.

De meest verwende reiziger en toerist zal met volkomen bevrediging van een uitstapje en een langer verblijf in het Ahrdal terugkeeren. Ook ik heb dit ervaren, en vele punten, die ik in beeld heb vastgelegd, herinneren mij aan de vroolijke en schoone uren, welke ik daar mocht beleven.

Aan de vriendelijke uitnoodiging van den uitgever van dit tijdschrift, om mijn plaatjes van eenige regels tekst te doen vergezeld gaan, wil ik, ofschoon ik geen schrijver ben, gaarne gevolg geven, en het zal mij een genoegen wezen, om met de geëerde lezeressen en lezers deze reis in woord en beeld te ondernemen, en eenige der meest belangwekkende plaatsen te bezoeken, want het Ahrdal biedt om zijn vele natuurschoon een der heerlijkste gelegenheden voor uitstapjes aan den Rijn.

Door dit voor het grootste deel met wijngaarden bezette dal, dat, als weinig andere dalen, rijk is aan allerlei opwekking tot studie voor geologen, plantkundigen, geschiedkundigen, romantici en natuurvrienden, kronkelt zich de Ahr. Op haren weg naar den Rijn neemt zij vanaf haar 493 M. boven den zeespiegel gelegen bron tot haar slechts 49 M. boven dien spiegel zich bevindende monding 25 zijtakken op. Al die toevoer van water en het op sommige plaatsen zeer groote verval veroorzaken dikwijls plotselinge overstroomingen.

De ontegenzeggelijk schoonste en romantisch meest grootsche groep van het Ahrdal, met recht wel eens Klein Zwitserland genoemd, is het stadje Altenahr met de steile, zoo afwisselend gevormde rotspartijen, waaraan zich, als bij een groot geheel behoorend, de afzonderlijke plaatsjes, die wij achtereenvolgens zullen bezoeken, waardig aansluiten.

Maar nu op reis! Aan de lijn Keulen Koblenz verlaten we in Remagen den spoortrein en maken dan gebruik van het lokaaltreintje Remagen Adenau. Wij hebben geen verlangen naar een bezoek aan de badplaats Neuenahr en maken van het spoorlijntje gebruik tot het station Ahrweiler. Ahrweiler is een kreitshoofdstad, tevens de hoofdstad van het Ahrdal, en van hier uit willen wij, toegerust met onze camera, onze voetreis beginnen.

Bij het wandelen door de stad kunnen we onze opmerkingen maken. De nog in goeden staat verkeerende stadsmuren en poorten geven de plaats een ouderwetsch aanzien, en dat is ook zeer natuurlijk, want men kan er nog bouwwerken uit de dertiende eeuw bewonderen.

Wij verlaten Ahrweiler door een der vele poorten, en komen zoo al spoedig op de chaussee, die ons het doel van onzen tocht nader zal brengen. Hier kunnen we al met ons werk beginnen, want een tooneeltje, dat ons aan ons hollandsch vaderland herinnert, noopt ons, dit als een eerste aandenken aan de zomerreis in onze collectie op te nemen.

Maar hoezeer wij ook eerst aan thuis werden herinnerd, toch komen we al gauw tot andere gedachten en zien in, dat we in een vreemd land zijn. Vóór ons aan den weg levert de watermolen bij Ahrweiler ons daarvan het bewijs.

Daar zien we ook, hoe de hoogten meer samenhangende groepen vormen, en links bemerken wij op onze wandeling het klooster Kalvariënberg, een vroegere bedevaartplaats, nu een der beroemdste meisjesscholen, de kostschool der nonnen van Sint Ursula.

Wij gaan verder naar Walporzheim met zijn beroemd wijnrestaurant St. Peter en beamen bij een flesch "Ahrblümchen" wat de oude oorkonden uit de twaafde eeuw beweerden, dat de Walprechtishofener een uitstekend wijntje blijft.