De Beurs Lacht   By: Heinrich Heine (1797-1856)

De veldtocht naar België, de blokkade van Lissabon en de inname van Ancona zijn de drie karakteristieke heldendaden waarmee onze JUSTE MILIEU regering naar buitenuit haar kracht, haar wijsheid en haar heerlijkheid heeft laten gelden; in het binnenland plukte zij al even roemrijke lauweren, onder de pijlers van het PALAIS ROYAL, en in Lyon en Grenoble. Nooit stond Frankrijk lager aangeschreven in het buitenland, zelfs niet in de tijd van MADAME DE POMPADOUR of MADAME DUBARRY. Men kan tegenwoordig wel zien dat er ergere dingen bestaan dan een maîtressenbewind. In het BOUDOIR van een galante dame valt er nog altijd meer eer te vinden dan aan de COMPTOIR van een bankier.

En de aanhangers van het ministerie – dat is te zeggen, de ambtenaren, de bankiers, de gezette burgers en de BOUTIQUIERS – die maken het alleen maar erger als ze ons weer eens al lachend verzekeren dat we met ons allen in de allervreedzaamste toestand leven; dat de thermometer van het volksgeluk – namelijk de koers van de staatspapieren – gestegen is; dat de OPÉRA nog nooit zo gebloeid heeft, en dat we deze winter in Parijs meer bals gezien hebben dan ooit tevoren. Dat laatste, nu, was werkelijk het geval; die lui hebben dan ook de middelen om bals te geven, en ze dansten daar om te tonen hoe gelukkig Frankrijk wel was; ze dansten voor hun systeem, voor de vrede, voor de rust in Europa; ze wilden de beurskoersen de hoogte in dansen, ze dansten À LA HAUSSE. Het moet nochtans gezegd worden dat tijdens hun luchtsprongen, tijdens hun vrolijkste ENTRECHATS, het CORPS DIPLOMATIQUE wel eens kwam aandraven met allerlei Jobstijdingen uit België, Spanje, uit Engeland en Italië –– maar ze lieten geen ontsteltenis blijken, en dansten vertwijfeld vrolijk verder. Die mensen dansten voor hun renten, en hoe gematigder ze gezind waren, des te vuriger dansten ze: zelfs de dikste en deugdzaamste bankiers waagden zich aan de beruchte Nonnenwals uit "ROBERT LE DIABLE", de beroemde opera van Meyerbeer. Ik erger mij altijd weer als ik de Beurs betreed, dat mooie marmeren huis, gebouwd in de edelste Griekse stijl, en toegewijd aan het meest waardeloze handeltje. Hier, in die enorme ruimte van de hooggewelfde Beurshal, hier is het, dat het gesjacher met staatspapieren plaats heeft; al die rondstuivende personages met hun doordringend gekrijt: ze deinen heen en weer, als een zee van eigennut, en de bankiers schieten dan uit die woeste mensengolven als haaien naar voren, en hàppen. Het ene monster verslindt het andere. Boven in de GALERIE kan men zelfs speculerende Dames zien, als loerende roofvogels op een klip. Hier is het ook, dat de Belangen wonen, die in deze tijd over oorlog en vrede beslissen.

Het valt nochtans niet mee om de aard van die belangen juist in te schatten, en hun werking te begrijpen, of om de gevolgen te overzien. Zeer zeker, de koers van de staatspapieren en de discontovoet zíjn een politieke thermometer; maar het zou een vergissing zijn om te geloven dat die thermometer de vooruitgang kan tonen van de ene of de andere grote vraag die de mensheid tegenwoordig beweegt. Het stijgen en dalen van de koersen bewijst niet het stijgen of dalen van de liberalen of de reactionairen. Het gaat hem veeleer over de grotere, of juist de geringere hoop die men heeft; op de pacificatie in Europa; op het instandhouden van de bestaande orde; of, liever nog, over de hoop dat alles, waar de terugbetaling van de staatsschuld van afhangt, bij het oude blijft.