Een verheugd volk en een jubelende stad   By: Johanna Maria Sielof

AUTEURSRECHT VOORBEHOUDEN.

[Illustratie: DE KONINKLIJKE FAMILIE.]

Een Verheugd Volk en Een Jubelende Stad

door J. BRESSEN.

GEÏLLUSTREERD.

[Decoratieve illustratie]

La Rivière & Voorhoeve Zwolle.

VOORBERICHT.

Het is mij een recht aangename taak een woord van waardeering te mogen schrijven voor het boekske, dat hierbij den lezer geboden wordt.

Een uitnemend plan is hier verwezenlijkt, een plan waarvan den ontwerper, den heer W. ten Have , den bekenden boek en kunsthandelaar te Amsterdam, alle eer toekomt. Want, ik mag het hier wel zeggen, van hem ging het uit.

Maar ook, hoe voortreffelijk heeft Mej. J. Bressen dat schoone plan verwezenlijkt. Zij is geen onbekende, en toonde nog onlangs hoe gewaardeerd werk zij geven kan. Ook nu weer heeft zij moeite noch zorg gespaard, en iets goeds en loffelijks geleverd, dat haar recht doet kennen in haar innige liefde voor ons Oranjehuis.

De uitgave van zulk een boek, dat aan rijken inhoud ook schoonen vorm moest paren, was wel toevertrouwd aan de hh. La Rivière & Voorhoeve te Zwolle. Hoe zij hun taak opvatten en volbrachten, daarvan kan zich elk overtuigen.

Hebbe dit boekske een voorspoedigen loop. Zij het velen in lengte van dagen een gedenkboek, dat stemt tot dank aan God, en de liefde versterkt voor het huis van Oranje, de jeugdige Prinses en de Vorstelijke Ouders, wier vreugd en hoop Zij is.

Amsterdam, November 1910. A. J. Hoogenbirk.

[Decoratieve illustratie]

INHOUD.

Bladz.

I. Plannen 9

II. Van enkele Huldeblijken 23

III. 30 April 1909 54

IV. Van Hier en Daar. (Nà 30 April 1909) 93

V. Een Jubelende Stad. (Van 26 Mei 2 Juni 1910) 109

[Decoratieve illustratie]

[Decoratieve illustratie]

HOOFDSTUK I.

Plannen.

»Goed weer voor een flinke wandeling, meisjes!« zoo sprak op een ochtend in het laatst van December 1908 een Française, de gouvernante eener vrij talrijke familie te Amsterdam.

Deze mededeeling viel niets in den smaak van 't drietal, dat zich juist voorgenomen had den eersten vrijen dag te besteden aan het inpakken of voltooien harer kerstgeschenken.... geen smeekbede, dat wisten ze bij ondervinding, zou iets baten om Mademoiselle van haar voornemen af te brengen. Zouden ze het Mama vragen? Neen, dat zou niets geven; Mama vond altijd goed wat de juffrouw zeide, en dan was er kans, dat deze nog boos werd op den koop toe. De vrees, dat bij den ongestadigen, natten winter de wandeling in den namiddag onmogelijk werd, deed Mademoiselle reeds om 10 uur de voordeur achter zich en haar drie discipeltjes dicht trekken.

»Mag ik even lezen wat daar is aangeplakt, Mademoiselle?« vroeg Ida, toen ze alweer een winkel voorbijgingen, waar de menschen zich voor een bulletin van Nieuws , Handelsblad of Telegraaf verdrongen.

»Hetgeen ge weten moet, zal Papa of Mama je wel meedeelen; berichten van moord of diefstal enz. verlangt Mevrouw niet, dat ge onder uw oogen krijgt, dat weet ge heel goed, Ida!«

Zwijgend gingen allen verder en na ruim anderhalf uur ontsnapte een zucht van verlichting aan Lize, toen ze met Ida en Dora op haar slaapkamer kwam, om mantels en hoeden op te bergen.

»Was ze maar met vacantie naar huis gegaan, dan konden we doen wat we willen!« riep Lize uit.

»Maar dan was de vacantie zooveel korter, en nu hebben we net zoo lang vrij als de jongens,« merkte Dora op.

»Och, de jongens hebben vrienden sedert ze schoolgaan; en jullie beiden hebt ook je muzieklessen in de vacantie; gelukkig ben ik daar af,« aldus besloot Lize.