Gedichten   By: Frans Bastiaanse (1868-1947)

GEDICHTEN

Van dit werk zijn 175 exemplaren gedrukt op zwaar papier en in keurband gebonden á f 1.

NEDERLANDSCHE BIBLIOTHEEK

ONDER LEIDING VAN L. SIMONS

FRANS BASTIAANSE

GEDICHTEN

UITGEGEVEN DOOR DE MAATSCHAPPIJ VOOR GOEDE EN GOEDKOOPE LECTUUR AMSTERDAM

VOORWOORD.

In dezen bundel heb ik verzen vereenigd, die niet wat het schrijven maar wat het beleven betreft, behooren tot vier achtereenvolgende perioden.

Van het boek "Jeugd" vindt men hier het eerste deel, voor zoo ver dat geschreven was en voor publicatie geschikt werd gerekend, nagenoeg compleet.

De gedichten uit het boek "Natuur en Leven" zijn bestemd te worden opgenomen in een eventueelen herdruk van dat bundeltje; die uit "Dood" zijn ontleend aan een klein geheel, dat wellicht later zal worden gepubliceerd, terwijl de hier gegeven en andere verzen uit "Van Later Dagen" bestemd zijn om den ganschen cyclus af te sluiten.

FRANS BASTIAANSE.

Hilversum, Maart 1909.

I. Verzen uit het Boek "Jeugd".

AAN IDA DE V.

If by misadventure, chance should bring Thee to base company (as chance may do), Quite unaware of what thou dost contain, I prithee, comfort thy sweet self again, My last delight! tell them that they are dull And bid them own that thou art beautiful.

Percy Bysshe Shelley .

OPDRACHT.

Gij, die als een stille nachtvlam Voor mijn venster hebt gebrand, Toen de diepe diepe nacht kwam Over 't donker levensland;

Gij die als een hand waart, wenkend Toen mijn voet naar de afgrond gleed, Wie ik was altijd gedenkend Met een glimlach door mijn leed;

Wie ik, eens zoo trotsch, beloofd heb Dat mij 't Leven heffen zou Schoon 't van alles mij beroofd hebb' Voor U, wondervolle vrouw,

Zijn mijn verzen, neergeschreven Bitter soms, maar schoon en waar, En gij vindt er weergegeven Wat er menig menig jaar

Bleef aan wanhoop en verlangen In mijn ziel zoo néém ze nu Als een verren groet, mijn zangen, Zoo ze zijn, ze zijn voor U.

OCHTEND.

Tusschen weien groen en welig Staan geboomten vroeg ontbloeid, Blanke dropp'len op 't fluweelig Gras zijn, met den dag, ontgloeid; Zachter gaan hier menscheschreden Als in een betooverd Eden, Waar voor de' allereerste maal Langs de bladeren komt gegleden Daagraads klare morgenstraal.

Door der boomen breede kronen Gaat de wind met zachten gang, En de vogels die er wonen Maken een verliefd gezang; Eén, met luider orglen wil er Anderen, die, met zwak getriller Sjirpen naar het bekje staat, Overstemmen, maar wordt stiller Als mijn nade'ring zich verraadt.

Zie nú, waar de blanke plassen Spiegelen der wolken tocht, Tusschen paarse heigewassen Wolfsklauw, die naar water zocht,

Waar het zilverwitte berkje Voor de spits van 't verre kerkje Staat op 't neevlig blauw geheeld Zweeft op zijn citroengeel vlerkje Vlinder, die met vlinder speelt.

O! de groote bloeiende aarde, O! de hemel blauw en goud, Wist ik wat zij mij bewaarde, Wát zij mij verborgen houdt! Wist ik, dat na lange nachten Mijn verlangende gedachten Eénmaal vonden 't heerlijk schoon, Dat van heel der aarde pracht, en Hemel dragen zal de króón.

EEN LEVEND BEELD...

Een levend beeld is nu verrezen En vult mij gansch met klaarder pracht Dan ooit de droom een wereldsch wezen 't Verlangend hart te binnen bracht.