Kijkjes in het land van keizer Frans Jozef De Aarde en haar Volken, 1908   By: Frederike J. van Uildriks (1854-1919)

Door Frederike J. van Uildriks.

Oostenrijks hoofdstad is een der mooiste parelen aan Europa's stedenkroon, en zoowel om de kunstschatten, die het herbergt, de pracht van zijn gebouwen en parken, den aard van zijn bewoners, als om de heerlijke omgeving op niet te verren afstand, blijft Weenen een veelgeliefd doel voor de reizende wereld.

Ook in ons land denkt men al spoedig aan Oostenrijk en dus daarmee tevens aan Weenen, als men zich voorbereidt tot een degelijke groote reis, hetzij die ontspannings en gezondheidsreis is, of dienen moet om een extra'tje op de aangenaamste wijze klein te krijgen, of eenvoudig een geregeld terugkeerende zomertournee is. En het is eigenaardig, hoeveel dat land aanbiedt uit het oogpunt van landschappelijk schoon en in hoe groote verscheidenheid het dat presenteert.

Het uitgestrekte keizerrijk in het hart van Europa draagt als het ware velerlei stempels, gelijkend op die der aangrenzende landen, zoodat er iedereen zijn smaak bevredigen kan. Wat het landschap aangaat, bijna nergens zal men zooveel afwisseling kunnen aantreffen. Van den noordrand der donkere en dreigende Karpathen tot den met villa's omzoomden oever van het Gardameer, van Rübezahl's door sagen gewijd vaderland in het Reuzengebergte tot het eeuwige ijs van de tiroolsche Hoogalpen, en verder dan naar de subtropische kust van Dalmatië aan de schoonste zee der wereld, breidt zich uit een dicht bevolkt land van hooge beschaving met als hoofdstad een der voornaamste steden der wereld.

Even verscheiden nu als taal en zeden en dracht van de onder de kroon van het huis Habsburg vereenigde volkeren en stammen, is ook het land, dat in een roemrijk verleden de rol heeft vervuld van een ijzeren bolwerk der westersche beschaving tegen het verwoestende fanatisme van het Oosten. Weenen, de schitterende, heeft de laatste aanvallen van de aanstormende horden getrotseerd en de macht van het steeds opnieuw dreigende spook voor goed gefnuikt.

En waarheen men ziet, aan de Donau en op de hemelhooge rotszuilen der Dolomieten, in Weenen en in de woeste eenzaamheid van het Karstplateau, overal verrijzen oude kasteelen en burchten en leggen getuigenis af van den verbitterden strijd, die er vroeger is gevoerd. De Romeinen hadden over geheel Noricum tot het kasteel Vindobona, waar nu Weenen ligt, en het grootere Carnuntum, hun garnizoenen, en hebben overal talrijke, zorgvuldig in stand gehouden herinneringen aan hun beschaving achtergelaten; over Weenen liep de weg, door de kruisvaarders gegaan, en waarheen men ziet, telkens treft men nog sporen uit het verleden, toen de dertigjarige oorlog en de napoleontische oorlogen woedden.

Tegenwoordig houdt Oostenrijk gelijken tred met de eerste cultuurlanden van Europa, en de vreemdeling wordt er ontvangen op een wijze, die hem het reizen tot een genot maakt, vooral door de groote zorg, die aan de verkeersmiddelen is besteed. De sneltreinen sluiten bij het net van het wereldverkeer uitstekend aan en voeren gemakkelijk en vlug in het binnenland, terwijl in de steden en op de beroemde punten, waar het natuurschoon velen heen doet gaan, uitstekende hotels de stroomen van gasten ontvangen.

De vroolijke keizerstad Weenen heeft een deel van haar aantrekkelijkheid te danken aan de opruiming van haar wallen, die in het midden van de vorige eeuw werden geslecht. Een paar tientallen van jaren is men aan die slooping bezig geweest, en op de plaats van muren en grachten en versterkingen zijn onder de welhaast zestigjarige regeering van keizer Frans Jozef I de prachtige gebouwen ontstaan, die aan de Ringstraat de paleizenreeks vormen, waar de stad nu roem op draagt.