Op reis en thuis   By: Justus van Maurik (1846-1904)

VAN

JUSTUS VAN MAURIK JR.

TWEEDE DRUK AMSTERDAM VAN HOLKEMA & WARENDORF

INHOUD.

MET "DE AMALIA" VAN GENUA NAAR PADANG

I. BAL EN KERK AAN BOORD

II. COMEDIE VOORSTELLING EN BEGRAFENIS AAN BOORD

III. IN DE ROOKKAMER

IV. EEN VERHAAL VAN DEN KAPITEIN

V. AANKOMST TE PADANG

SINT NICOLAASAVOND AAN BOORD

EEN TOEWAN EN ZIJN INVENTARISSTUK

EEN HUT BIJ DE KINDERKAMER

MULLER'S BUSTE

EEN LAUWERKRANS

EEN REGENACHTIGE DAG TE WIESBADEN

EEN WARME DAG TE WIESBADEN

DE LAATSTE DER OEMPAH'S

VOOR 'T LOKET HOLLANDSCHE SPOOR

VROEG RIJPE JEUGD

EEN LANDGENOOT

MET "DE AMALIA" VAN GENUA NAAR PADANG.

I

Bal en kerk aan boord.

Laat ze maar eens pret hebben; ze leven nu nog zonder zorg en hebben 't goed! zei de sergeant, die met mij stond te praten op 't voorschip van de Amalia , terwijl we van Genua af de Middellandsche Zee instoomden.

Wie weet hoeveel er over zes of zeven maanden nog over zijn van ons detachement van 80 man. 't Kan best wezen, dat ze nooit Europa terug zien; ik heb de reis al vier maal heen en weer gemaakt, meneer. 'k Heb er heel wat zien gaan en ook terugkomen maar hoe!

En 't ging intusschen vroolijk toe, vóóruit. Een Belg, een flinke jonge kerel, met een oolijk gezicht en een zwarten knevel, zat onvermoeid een groote drieklaviers harmonica te bespelen, een Hongaar begeleidde hem zoo goed het ging op de viool, een stoker sloeg flink in de maat groote trom en een matroos roffelde heel aardig op een kleine infanterietrommel. Tamboerijn, bekkens en triangel, door een paar soldaten met onmiskenbaar talent bespeeld, volmaakten het orchest dat onder de over de plecht gespannen zeilen allerlei populaire danswijsjes deed hooren.

Danzen ze nich arg nètjes? vroeg de bootsman, terwijl hij den kop van "leelijkerd", zijn hond, streelde.

't Is volle liefhebberij om toe zien, hé? De man, een Noor, sprak met wonderlijk accent en speelde al pratend met zijn reiskameraad een mormel zooals de dames verklaarden. Hold je schtil, leelijkerd! hai wil wol 'r is janke, 't moesik vervèld 'm, maor hai zol dr'al aan gewoond konnen zain, want 't is zain vierte rais al; 'k habbe 'm van 't versoepe gered en noe is d'r so trouw. Oemdat 'r lilik was wolden ze hum versoepe de bootsman lachte: ik ben òk niet mooi oend ze versoepe main doch nich, zoo'n stomme dier wol doch ooch léve hold dîn schnoet dan toch!

Sei nich bös und schick digh d'rein! , speelden harmonica en viool; bomketel, trom en triangel hielden goed de maat en op die slepende wals uit "Der Obersteiger" walsten in langzaam deftig tempo de soldaten met de stokers en de matrozen. Stijf als staken, rechtop, elkander vasthoudende als waren zij van porcelein, draaiden ze langzaam en voorzichtig rond. Blijkbaar vonden de overigen dat spilmatig ronddraaien buitengewoon mooi, en een paar dansers, een jong soldaat en een stoker met opgestroopte mouwen, en coeur gedecolleteerd, als dame, trok de algemeene aandacht. Een ander paar, even chic en netjes dansend, bestond uit twee slagers; de een had 's morgens een koe, de ander het varken, dat nog in 't want hing, geslacht.

Zij doen 't netjes, arg fatsoenlijk, fain! zei de bootsman en met een goedig lachje: zoo hold je die joengens bezig oend blijft 'r 't goed humeur in.