Books Should Be Free Loyal Books Free Public Domain Audiobooks & eBook Downloads |
|
Pisa De Aarde en haar Volken, 1887 By: Anonymous |
---|
![]()
I
De reiziger, die nog de oude, goede, meer en meer in onbruik gerakende
gewoonte volgt om, zoo al niet van Marseille, dan toch voor het minst
van Nice, per rijtuig den onvergelijkelijken weg van de Corniche
te volgen en alzoo in Italië door te dringen, ontvangt eigenlijk
eerst te Pisa den vollen indruk van de heerlijkheid der italiaansche
kunst. Wel heeft hij te Genua, behalve de wonderbare schoonheid van het
landschap, ook den rijkdom en de pracht bewonderd van enkele kerken
en paleizen, maar te vergeefs zou hij hier zoeken naar dat hoogere
ideaal, dat, in Toskane geboren, van daar uit een herscheppenden
invloed op de beschaving van geheel Europa heeft uitgeoefend. Men
gevoelt zich eenigszins vreemd, gedesoriënteerd, te midden van deze
woelige handeldrijvende bevolking, in deze stad van kooplieden, wier
verleden nu juist niet altijd getuigt van vurige vaderlandsliefde of
van buitengewone geestelijke gaven. Des te dieper en treffender is de
indruk, dien Pisa, de oude mededingster van Genua, op het gemoed maakt:
eene mededingster, die wel wat stoffelijken voorspoed en welvaart
aangaat zeer verre voor de rijke koopstad moet onderdoen, maar die ook
nog in haar verval de kroon blijft dragen van onvergankelijke glorie,
op hooger dan stoffelijk gebied verworven. Eene drukke koopstad, met
haar havens en dokken, haar beurs, haar kantoren en haar handelsgewoel,
kunnen wij genoeg zien, en wie zich daardoor aangetrokken gevoelt,
behoeft niet verre te reizen; laat ons het betere deel kiezen en in
stillen eerbied, als ter pelgrimage, opgaan naar het schier vergeten
en verlaten, het als uitgestorven Pisa. Ik ben nu eenmaal een geboren vijand van dien modernen vorm van
dienstbaarheid, bekend onder den naam van een rondreisbillet; om
naar Pisa te gaan, volg ik dan ook niet den gewonen weg per spoor
over Nice, Ventimiglia, Savona en Genua; ik kom niet van het noorden,
maar van het oosten: van Lucca, waar ik een alleraangenaamsten tijd
heb doorgebracht, ga ik naar Pisa. De reis, ook al is de trein
geen sneltrein, duurt niet lang: omstreeks een uur. De weg biedt
natuurlijk niet de onophoudelijke verrassingen, de tooverachtige
schoonheden aan van den spoorweg langs de zee, maar hij heeft toch
ook zijne eigenaardige schoonheid, en ergert u althans niet door eene
eindelooze aaneenschakeling van tunnels, die telkens en telkens het
feërieke landschap aan uw oog onttrekken. De streek, waardoor onze
spoortrein loopt, is buitengewoon vruchtbaar en doorsneden door een
aantal beken en wateringen, die ook hier, even als in Lombardije, de
ontwikkeling eener weelderige flora begunstigen. Overal, waarheen ge
ook de blikken wendt, ziet ge wingerden en vruchtboomen, die huizen
en dorpen aan uw gezicht onttrekken. Nabij San Giuliano, het laatste
van de drie stations tusschen Lucca en Pisa, verrijzen kale bergen,
die de weelderige, overstelpende vruchtbaarheid van de vlakte nog
te sterker doen uitkomen; weldra slinken en verdwijnen die bergen;
ge ziet aan alle zijden nog slechts de wijde effen vlakte, die u als
het ware toeroept, dat de zee niet verre is. Maar nauwelijks hebt ge
het beeld van dit landschap in u opgenomen, of daar verrijzen voor
uw oog oude gekanteelde muren en vlak daarachter witte en zwarte
monumenten van een eigenaardig karakter. De locomotief laat haar
gillend gefluit hooren; de trein rolt ratelend onder een glazen
galerij; wij zijn ter plaatse onzer bestemming. Wij nemen plaats in den omnibus van het hotel, die ons binnen weinige
minuten op de kaai langs den Arno brengt. Welk een prachtige aanblik:
de kaai beschrijft op dit punt eene groote, schilderachtige kromming:
de geel of bruin gepleisterde huizen met hunne groene zonneblinden of
liever de paleizen, want al deze gebouwen dragen een monumentaal
karakter; scharen zich in statige, majestueuse rij langs den oever
der rivier, die, vreemd genoeg! ten boorde hare bedding vult en hare
vuil gele wateren tegen de pijlers der bruggen spatten en breken
doet. De breede voetpaden, de hooge borstweringen langs de rivier met
de daarop van afstand tot afstand geplaatste lantaarns, de bruggen
van prachtige gehouwen steenen of ook van marmer: alles draagt er toe
bij om u dien indruk van grootschheid, orde en regelmaat te geven,
dien de voornaamste steden van Toskane aan de Medici te danken hebben... Continue reading book >>
|
eBook Downloads | |
---|---|
ePUB eBook • iBooks for iPhone and iPad • Nook • Sony Reader |
Kindle eBook • Mobi file format for Kindle |
Read eBook • Load eBook in browser |
Text File eBook • Computers • Windows • Mac |
Review this book |
---|