Το μυθιστόρημα του Τριστάνου και της Ιζόλδης   By: Joseph Bédier (1864-1938)

First Page:

Με πολλήν ευχαρίστησι παρουσιάζω στους αναγνώστες το πειο πρόσφατο από τα ποιήματα που εγέννησεν ο θαυμάσιος θρύλος του Τριστάνου και της Ιζόλδης. Αν και γραμμένο σε ωραία και απλή πρόζα, είναι, αλήθεια, ένα ποίημα. Ο κ. Ι. Μπεντιέ γίνεται ο άξιος συνεχιστής των παληών τροβαδούρων που εδοκίμασαν να χύσουν στο ελαφρό κρύσταλλο της γλώσσης μας το μεθυστικό ποτό όπου οι δύο αγαπημένοι της Κορνουάλλης ήπιαν, στους παληούς καιρούς, την αγάπη και τον θάνατο. Για να ξαναπή τη θαυμασία τους ιστορία: το μάγευμά τους, της χαρές τους, τους πόνους τους και το θάνατό τους, έτσι όπως εβγήκε από τα βάθη του Κελτικού ονείρου και εγοήτευσε και συνετάραξε την ψυχή των Γάλλων του δωδεκάτου αιώνος, εχρειάσθη να αναπαραστήση, με την δύναμη μιας φαντασίας συμπαθητικής και μιας υπομονητικής σπουδής, την ίδια εκείνη την ψυχή, την ώρα που μόλις έβγαινε από την ομίχλη, και που η συγκινήσεις αυτές της ήτανε όλως διόλου καινούργιες. Την ψυχή που αφηνότανε να κατακλυσθή απ' αυτές χωρίς να σκέπτεται να της αναλύση, και προσήρμοζε χωρίς να το κατορθώνη πλήρως, το παραμύθι που την έθελγε στης συνθήκες της συνηθισμένης υπάρξεώς της. Αν είχε φθάσει μέχρι των ημερών μας μία πλήρης Γαλλική απόδοσις του θρύλου, ο κ. Μπεντιέ, για να γνωρίση τον θρύλον αυτό στους σύγχρονους αναγνώστες, θα μπορούσε να περιορισθή σε μια πιστή μετάφρασι. Η ιδιότροπη μοίρα που θέλησε να μας φθάση μόνον σε σκορπισμένα κομμάτια, τον υπεχρέωσε ν' αναλάβη πειο ενεργητικό ρόλο, για τον οποίον δεν έφθανε πεια νάναι σοφός, για τον οποίον χρειαζότανε νάναι ποιητής. Από τα μυθιστορήματα του Τριστάνου, όσων γνωρίζουμε στην ύπαρξι, και που όλα θα ήσαν μεγάλης εκτάσεως, του Κρετιέν ντε Τροά και του Λασέβρ εχάθησαν ολόκληρα... Continue reading book >>