Rozmowa Pòlocha z Kaszëbą   By: Florian Stanisław Ceynowa (1817-1881)

Pólocha s Kaszeba

napjsano przez

s. p. Xedza Szmuka z Pucka,

a do dreku pódano

przez

Sena Wójkwójca ze Slawószena.

Roku Panskjeho 1850.

Dregje vedanje,

s Krajobraze Zemje Kaszebskje.

V Svjecu nad Vjsla wu czarnoxeznjka J. Hauffe.

1865.

Dobri zort Tinfa vort.

Przeslovje Kaszebskje.

Wójas, jak zdechel. Polcamj rechel, Bó bel grocz.

Z leforki rebackje.

Rozmova Polaka s Kaszuba.

Póloch. Zkad Ti jestes, Chlopje?

Kaszeba. Jo jem z Kaszeb, Panje.

Pól. Co to sa te Kaszubi?

Kasz. Panje, je to kroj wód Bóga zdovna wóbjecani, krój svjeti, v chterim mleko o mjód plenje; a ledze, co v tim kraju mjeszkaja, nazevaja se ledzamj vebranemj, póchódzacemj wód Jizraela dovneho.

P. Ja sliszalem o vjelorakich Kaszubach. K. Jo, Panje; e moj wójc, co bel bógati, bó mjel sztere wóle e sztere kónje, a mjeszkel vjele lat v jedni vsi Kaszebski, dze bel przeseznim, narachóvel dwójakich: jedni sa grebi, a dregi sa Fein Kaszebj. Grebi sa ti, co njmaja swójich przevjlejov, anje takieh lask wód Pana Boga, jakje maja Fein Kaszebj, chterzi przez swóje meztwo, co je napjsane v xedze chronikorum Kaszebski, Tomje II. zeszece 30. na stronje 179, a to v te slova: Nom jich kaze bjc, a vszetkieb wubjjeme vjeczni sobje zaszczet wu caleho svjata zrobjle. Ztad póvstalo mjono nasze Kazebj czele Kaszebj; e vjes, njedalek bójovjszcza lezaco, Slawószeno mu pó vjeczne czase nasze slave glosec e slava slenac; a nasz Xaze Svjatopelk, co pótenu tak wójovel, jakbe cali svjat chcel pelknac, zo to nam nadel rozne diploma, chtere jesz pódzisdzen leza na roteszu Puckim, jako v stolecznim mjesce zemje Kaszebskje. Pódregje mame me no se slane vszetkje te laski, chtere mjele ni dovni naszi przodkovje; Abraham, Jizak, Jakub, Mojzesz e jinni.

P. Moj Bracje;, jak vjdze, to njbi cos do pravdi movjsz i fundamentalnie vivodzjsz; ale njemoglbis mi granje vaszej zjemj opjsac.

K. Panje, grance Kaszebskje sa v móji glovje tak mócno veznaczone, ze jich njgde zabec nimoge; e tak kózde dzecko, co se dzis na svjat rodzi, ju vjtro je polce wukazeje. Grance Kaszebskje jida, póczavsze wód Gdanska, starozetneho Gaza, góra Libanska, a pónaszemu górami Kólibskimj, bó me barzo rod kó dodajeme, prze melim mórze Genezareckim, prze vjelgim morze Strzodzemnim, pólacenje mare mediterraneum zvanim, co lezi mjedze zemjamj Preska, Reska, Szvecka, Dunska e Pómórska, jasz do Wusco Slepskjeho e dali rzeka, do njeho vpodajaca; a vrocaja puszcza Jizraëlska, pónaszemu Tuchólska, nad granica Filistinska czele krzizacka, bó ten naród bel krzize dlo Kaszebov, prze Samariji, to je Marienburgu dzisejszim czele zemj Malbórski do Gdanska.

P. Ale, moj Bracje, ja sliszalem, ze Kaszubj po urodzenju dzjevjec dnj sa slepimj; vjec to musj bic grubi narod, vcale do Polakov njepodobni i vatpje, czili do pravdzivego czlovjeka.

K. Moj Panje, jo jem wó tim njeczel, anje jem vjedzel. Ale dajme, przepusceme, ze Kaszebj pó wurodzenju dzevjne dnjov sa slepemj ale kje wonj dzesateho dnja przezdrza, tej wónj tesz e przez debova deske vjdza, a zos Pólosze abo Mazurze, chóc zaros prze wurodzenju przezdrza, to jednak pótemu przez cale zece sa slepemj.

P. Kochani Bracje, ja sliszalem vjele o Kaszubach i jich kraju, jednakovoz jich poczatku dovodzjè njemoge; gdiz rozni róznje o njch povjadaja, i njevjem, komu z njeh mam vjerzic.