Twee Edellieden van Verona   By: William Shakespeare (1564-1616)

PERSONEN:

De Hertog van Milaan, Silvia's vader.

Twee edellieden van Verona. Valentijn, Proteus.

Antonio, vader van Proteus. Thurio, een dwaas mededinger van Valentijn. Eglamour, begeleider van Silvia op haar vlucht. Flink, een potsig dienaar van Valentijn. Lans, een dergelijk dienaar van Proteus. Panthino, bediende van Antonio. De Waard, bij wien Julia vertoeft. Bandieten.

Julia, bemind door Proteus. Silvia, bemind door Valentijn. Lucetta, Julia' s kamerjuffer. Bedienden, Muzikanten.

Het tooneel is nu in Verona, dan in Milaan, en ook op de grenzen van Mantua.

EERSTE BEDRIJF.

EERSTE TOONEEL.

Een plein in Verona.

Valentijn en Proteus komen op.

VALENTIJN. Staak vrij uw overreding, lieve Proteus; Thuiszitten maakt een jonkman tot een huishen. Ja, hield de liefde uw lente niet geketend Aan 't lieflijk lonken van uw aangebeed'ne, Dan drong ik u, veeleer te zaam met mij Der wijde wereld wond'ren te gaan zien, Dan zóó uw jeugd, in duffe droomerij En lendenlammen lediggang te slijten, Doch wijl gij mint, blijf minnen, groei er in, Zooals mijn wensch zal zijn, als ik eens min.

PROTEUS. Gij wilt dus gaan? Vaarwel mijn Valentijn! Denk aan uw Proteus, als gij op uw reizen Iets vreemds en recht opmerkenswaardigs ziet; Indien 't u goed gaat, rijze in u de wensch, Dat ik er bij waar'; zijt gij in gevaar, Indien er ooit gevaren om u zweven, Beveel uw nood dan aan mijn heil'ge beden, Want ik wil voor u bidden, Valentijn. 17

VALENTIJN. En zeker bidden uit een liefdeboek?

PROTEUS. Uit een geliefd boek, ja, zal 'k voor u bidden.

VALENTIJN. Ja, uit een grondloos boek van diepe liefde, Hoe door den Hellespont Leander zwom.

PROTEUS. Dat is een diep verhaal van dieper liefde; Hij stak in liefde meer dan schoenendiep.

VALENTIJN. 't Is waar! in liefde steekt gij laarzendiep, En toch, nooit zwomt gij door den Hellespont.

PROTEUS. Wat, laarzen? Pas geen Spaansche laars mij aan.

VALENTIJN. Nu, 'k zeg, gij steekt in folterlaarzen.

PROTEUS. Wat?

VALENTIJN. Gij steekt in liefde, die voor smachten hoon, Met hartezuchten schuwe blikken koopt, Een oogwenk heils met twintig bange nachten, Bij zoete zege steeds een neêrlaag wint, Bij neêrlaag zure moeite als overwinst; Liefde is een dwaasheid, door vernuft gekocht, Of wel vernuft, door dwaasheid overmocht.

PROTEUS. Gij stelt mij waarlijk als een dwaas ten toon.

VALENTIJN. Gij stelt uzelven, vrees ik, dus ten toon.

PROTEUS. Gij smaadt de liefde; en ik ben niet de Liefde.

VALENTIJN. Liefde is uw meester, want die meestert u; En hij, die zoo het juk draagt van een dwaas, Zij, dunkt mij, bij de wijzen niet geboekt.

PROTEUS. Toch staat geboekt: zooals in de' eêlsten knop De worm verterend huist, zoo kiest de liefde Verterend woning in den eêlsten geest.

VALENTIJN. En 't staat geboekt: zooals de vroegste knop Verteerd wordt, voor 't ontluiken, door den worm, Zoo wordt de jonge en teed're geest door liefde Verkeerd in dwaasheid; in den knop verwelkt hij; Reeds bij het eerst ontluiken valt zijn groen Met al, wat ooit op vruchten kon doen hopen. Doch wat spil ik mijn tijd met raad aan u, Die u verpand hebt aan den minnewaan? Nog eens, vaarwel! want aan de haven wacht Mijn vader reeds om mij aan boord te brengen.

PROTEUS. 'k Ga met u naar de haven, Valentijn.

VALENTIJN. Neen, Proteus, laat ons hier nu afscheid nemen; 56 Maar schrijf mij spoedig naar Milaan, hoe 't u Met uwe liefde gaat, en wat er verder Voor nieuws hier is in 't afzijn van uw vriend; En wacht van mij gelijk bezoek ten uwent.

PROTEUS. Nu, alle heil geworde u in Milaan!

VALENTIJN. Zoo u niet minder thuis! En nu, vaarwel!

(Valentijn af.)