Vechter   By: Hermannus Angelkot (1688-1727)

KLUCHTSPEL.

Vertoont op de Amsterdamsche SCHOUWBURG.

TE AMSTERDAM,

By Jacob Lescailje , Boekverkooper op den Middeldam, naast de Vischmarkt. 1697

VERTOONERS.

VECHTER, een schoenlapper en brugophaalder . MAIKEN, zyn huisvrouw . KLAARTJE, zyn dochter . VREDERYK, vryer van Klaartje . HILLEBRAND, een out man . HEERE, een schipper . DAVIDJE, een kruyer .

VECHTER.

EERSTE UITKOMST.

MAIKEN, KLAARTJE.

MAIKEN.

Al weer is die besukste kaerel uit het pothuis elopen. Ja wel, sulken vent as dat is, daer is ommers niet goets af te hopen: Altyd het gat uit: altyd her gat uit: en 't schone werk moet blyven staen. Daer komt Tryntje Karnelis die wil heur muilen hebben, of ze wil daadlyk op een aâr gaen, Syberig moet uit 'er huur, en die zou hy 'er kist kruijen. En de Koster het hier eweest, hij zou veur Teeuwis de klokken luijen: Daer kon hy mooy een hiele schelling meê verdienen in een half uur. Ja wel, ik word schier uit men zinnen, de kaerel maakt 'et myn zo zuur. Zo as hy me quelt; 't is niet om te verdragen. 't Is een rechte vrouwepest; en een plaag der plagen. Lieve Klaartje, je bint wel ongelukkig mit sulken vaâr.

KLAARTJE.

Wat zele we'r teuge doen, moeder?

MAIKEN.

Al wat ik raap of spaar, 't Is al te vergeefs, we binnen arm, in we zellen arm sterven. In had jou goet niet vast eweest, je had al me niet veul ehad van je erven Maar jou Vrederik zou hier komen, hoe of hy 't werk al het beleid?

KLAARTJE.

Wel, loof ik. maar was 't niet beter eweest darmen 't hem niet had ezeit?

MAIKEN.

Och hy zag dat wel! hy het verstandts genoeg om dat te merken Ik wou maar dat hy wat goets voor ons uit kon werken. Daer komt hy.

II. UITKOMST.

VREDERYK, MAIKEN, KLAARTJE.

VREDERYK.

Wel Klaartje, goejen dag kint. hoe gaet 'et met jou?

KLAARTJE.

Relykjes.

VREDERYK.

En hoe met jou Maiken? je bint zulken goên vrouw.

MAIKEN.

Ja, zo passelyk: 'k zou altemet wel goet wezen, as men 't 'er na maakten Alles wil zo niet ezeit wezen.

VREDERYK.

Wel hoor: om dat we allebei zo haakten: Jy na je mans beterschap, en ik na ons houwelyk Met Klaartje. zo heb ik nou alleding trouwelyk Beschikt, als ezeit was. de mannen zellen hier komen, En spreken jou zelfs: want ze schynen te schromen, Of ik ook een part zocht te spelen aan je man. Daerom willenze het van jou eerst horen. en dan Heb ik 'et belooft te vreden te stellen. Maar Klaartje, zou jy 'er je zelf ook in quellen?

KLAARTJE.

Wat zel ik zeggen? 't is myn vader, maar 't doetme zulken verdriet. Lieve Vrederik, dat men moeder zo veel droefheid aan hem ziet, Ik kan 'et je niet uitspreken, ik mach 'r wel lyen, Terwyl ik zie dat het licht tot zyn beterschap zou kunnen gedyen.

VREDERYK.

Maar is hy inderdaat al zulken bolwurm als j'er van opgeeft?

MAIKEN.