20.000 Mijlen onder Zee: Westelijk Halfrond   By: Jules Verne (1828-1905)

20.000

Mijlen onder Zee

Westelijk Halfrond.

INHOUD.

XXV. De Indische Oceaan. XXVI. Een nieuw voorstel van Kapitein Nemo. XXVII. Een parel van vijf millioen. XXVIII. De Roode Zee. XXIX. De Arabische Tunnel. XXX. De Grieksche Archipel. XXXI. Door de Middellandsche Zee in twee dagen. XXXII. De Golf van Vigo. XXXIII. Een verdwenen land. XXXIV. Onderzeesche kolenmijnen. XXXV. De Krooszee. XXXVI. Potvisschen en walvisschen. XXXVII. De ijsbank. XXXVIII. De Zuidpool. XXXIX. Ongeluk of toeval. XL. Geen lucht. XLI. Van Kaap Hoorn naar de Amazonenrivier. XLII. De inktvisschen. XLIII. De Golfstroom. XLIV. 47° 24' N.B. en 17° 28' O.L. XLV. Een zoenoffer. XLVI. De laatste woorden van Kapitein Nemo. XLVII. Besluit.

HOOFDSTUK XXV

De Indische Oceaan.

Thans begint het tweede gedeelte mijner onderzeesche reis. Het eerste eindigt met het aangrijpend tooneel op het kerkhof, dat zulk een diepen indruk op mijn geest maakte. Zoo ging dus het leven van kapitein Nemo in die onmetelijke zee voorbij, en zelfs had hij zich een graf bereid in den ontoegankelijken afgrond. Daar zou zelfs geen enkel zeemonster den laatsten slaap storen van de mannen van den Nautilus, van de vrienden, die zoowel in het leven als in den dood innig aan elkander verbonden waren! "zelfs buiten het bereik der menschen," had de kapitein er bijgevoegd! Altijd dat vreeselijk, onverzoenlijk wantrouwen jegens de menschelijke maatschappij!

Ik voor mij vergenoegde mij niet meer met de door Koenraad gemaakte veronderstellingen. De brave jongen zag in den gezagvoerder van den Nautilus slechts een van die miskende geleerden, die de menschheid enkel met verachting voor haar onverschilligheid betalen. Hij beschouwde hem nog als een onbegrepen vernuft, dat het bedrog der wereld moede, naar die ontoegankelijke oorden gevlucht was, waar zijn vernuft vrije speling had. Volgens mijn meening verklaarde die veronderstelling slechts één van Nemo's karaktertrekken.

Ik meende evenwel andere reden voor zijn gedrag en zijn karakter te vinden in het geheimzinnige van den laatsten nacht, toen wij in onze gevangenis door slaap overmand lagen, in zijn zoo driftig genomen voorzorg om mij den kijker voor het oog weg te rukken, omdat ik den gezichteinder wilde onderzoeken, in de doodelijke wond van dien matroos, door een onverklaarbaren schok van den Nautilus veroorzaakt. Neen, kapitein Nemo ontvluchtte niet alleen de menschen! Zijn vreeselijk vaartuig diende niet alleen om hem geheel onafhankelijk te maken, maar misschien ook om ik weet niet welke verschrikkelijke wraak uit te oefenen.

Op dit oogenblik is mij alles nog niet recht duidelijk; ik zie in deze duisternis maar enkele flikkeringen; en ik moet mij tevreden stellen met het opschrijven mijner denkbeelden onder den indruk der verschillende gebeurtenissen.