Zoals de titel al aangeeft gaat het boek over oude mensen (en ouder worden) en de dingen die voorbijgaan. Maar niet alles gaat voorbij met het ouder worden… Een duister geheim uit het verleden werpt zijn steeds groter wordende schaduw over een familie.

De 19e eeuwse klassieker Eline Vere speelt in de gegoede kringen van Den Haag. Eline is een jonge, mooie maar labiele vrouw die zich veel van het leven voorstelt en een levendige fantasie heeft. De werkelijkheid valt haar telkens tegen en ze vlucht weg van de realiteit. (Samenvatting door Carola Janssen)

Deze serie columns in de vorm van brieven schreef Couperus voor het dagblad Het Vaderland, vanuit Munchen en later vanuit Florence. Ze verschenen voor het eerst in druk in Het Vaderland van oktober tot december 1914.Vanaf 1912 bracht Louis Couperus de zomers door in een pension aan de Wittelsbacherplatz in Munchen. Daar was hij dan ook toen op 1 augustus 1914 Duitsland de oorlog verklaarde aan Rusland. In deze ‘brieven’ beschrijft hij zijn reactie op dit nieuws en het nieuws van de eerste dagen en weken van de Eerste Wereldoorlog...

Louis Couperus schreef naast zijn bekende boeken ook een aantal korte verhalen voor diverse kranten en tijdschriften In deze collectie zijn er tien bijeengebracht, vijf ‘Sprookjes en Fantastische Verhalen’ en vijf ‘Historische Verhalen’.

De kleine zielen is het eerste gedeelte van de romancyclus De boeken der kleine zielen, die zich afspeelt in Den Haag.Fragmenten uit een recensie ten tijde van de eerste druk (Elsevier, 1902): deze Haagse roman geeft van de Hagenaars een weinig lieflijke portrettengalerij. Toch geloven wij niet dat speciaal Haagse ondeugden en Haagse kleinzieligheden worden getekend in deze roman. Mensen van elders moeten typen herkennen. Voor niemand is dit echter een troost. Couperus toont zich in dit werk een meester in de kunst van karaktertekening...

Een hollandsche jonge man, Bertie, een liederlijke vagabond, die te Londen door eenen vriend in huis genomen een wereldsche fat wordt van de oneerlijkste soort, die in 't geheim alles doet om zijnen vriend (Frank) het leven te bederven, welke bij diens geliefde zijne eerlijkheid en goede trouw met alle intriganten-manieien ondermijnt, hem zijn geld aftrochelt, om hem te verraden, en dan de verantwoordelijkheid voor die daden van zich afschuift, op het Schicksal, op het Fatum, dat is de hoofdpersoon...

Het groote Avontuur, de tocht van Gawein, ridder van Koning Artur's Ronde-Tafel, om voor zijn Koning te vinden het Zwevende Schaakbord, gelijk hij dit tien jaren geleden deed. Het is ditmaal listiglijk voorbereid door den toovenaar Merlijn, Merlijn, die eigenlijk heelemaal geen toovenaar is, maar de moderne mechanicus, die werkt met vliegmachine en auto, met bioscoop en telefoon en electrisch licht... wonderen voor deze dappere Ridderen der Ronde-Tafel die... toch eigenlijk, in zeer modernen weifelmoed, in geen wonder meer gelooven...

'Het late leven' is het tweede boek in de romancyclus 'De boeken der kleine zielen', en gaat verder direct na het einde van het vorige boek, 'De kleine zielen'. Hoewel het draait om dezelfde personen is de inhoud en aard van dit boek heel anders dan het vorige.Zowel Henri van der Welcke als zijn vrouw Constance, gevangen in een liefdeloos huwelijk, worden verliefd - hij op zijn jonge nichtje Marianne van Naghel, zij op Brauws, een oude schoolvriend van Henri. Constance's ziel lijkt te ontwaken in haar opkomende liefde voor Brauws, ook al vindt ze zichzelf eerst veel te oud voor zoiets, met haar 42 jaar...

Zielenschemering, het derde boek uit de romancyclus De Boeken der Kleine Zielen van Louis Couperus, beschrijft een volgende periode uit het leven van de familie van Lowe. Een van de hoofdpersonen is Constance's broer Gerrit, uiterlijk een blonde sterke bruut van een man, ritmeester bij de huzaren, maar hij voelt zichzelf van binnen vaak ziek en zwak. Broer Ernst, altijd al zonderling en op zichzelf, wordt nu gekweld door angstaanjagende hallucinaties. De familie overkomt de ene ellende na de andere. De familieleden reageren ieder op hun eigen manier. (Samenvatting door Anna Simon)

Dat Couperus' nieuwste werk ‘Herakles’ een roman in twee deelen heet, zal wel een uitgevers-wensch zijn. Het is de omdichting der mythe tot een modern verhaal, een nieuwe beleving der aloude vertelling, in scène gezet met heel het naturalistisch décor en de hoogdravende prozamuziek, naar de gegevens ook van beeldhouwwerken en muurschilderingen, al waarover onze groote regisseur van mythologische divertissementen, tegelijk een enthousiast kunstkenner, Louis Couperus, beschikt. De bont afwisselende voorstelling loont uw avond; want in één avond vliegt men die twee deelen door...

Het Heilige Weten is het vierde en laatste deel van de romancyclus "De boeken der kleine zielen".Het is 10 jaar na het derde deel, "Zielenschemering". Addy is inmiddels dokter, getrouwd met Mathilde en heeft twee kleine kinderen. Zij wonen in de grote, sombere villa in Driebergen die hij ge-erfd heeft van zijn grootouders. Bij hem in (en in de buurt) wonen een groot aantal familieleden die we kennen uit de vorige delen, onder andere zijn ouders en de kinderen van Constance's overleden broer. Addy is de spil van de familie geworden. Hij weet altijd wat het beste is voor iedereen om hem heen, behalve voor zichzelf. (Samenvatting door Anna Simon)

'Babel' is de stoutste fantasmagorie ooit aan zijn brein ontsproten. Het is alsof hij met zijn fantasie hetzelfde heeft willen doen als Cyrus langs de trappen en de terrassen van den toren van Babel: - de Goden bestormen. - Samenvatting door Frans Netscher (Uit: Veen's Nieuws 1901, 1 juni.)

Aan Psyche, Fidessa en Babel hebben wij gezien, dat Couperus in zijne sproken, of allegorieën, of phantasieën, voorwaar geen geringer werk geeft, dan in zijne romans. Namelijk: voor hen die ze verstaan. Men mag gelooven, dat Couperus juist in die creaties van vagere gestalte zijn eigen innerlijkste en beste en liefste heeft neêrgelegd: dat hij ze meer voor zichzelf gemaakt heeft, dan voor een publiek. De romans kan iedereen volgen, waardeeren, of critiseeren; maar deze sproken kunnen slechts begrip en appreciatie vinden bij de met den dichter min of meer gelijk-voelenden, - en die kunnen niet anders dan betrekkelijk slechts weinigen zijn...

-... Je verbergt je achter je woorden: je wikkelt je in je stijl als in een mantel. - Neen. Ik leef een metamorfoze. Meer niet. Ik geef mezelf zóo weinig, als ik waarlijk ben, in mijn boeken, dat mijn lezers er nooit Hugo Aylva in zullen zien. Ze zien nooit meer dan een zielgenoot. En al zoû ik nu eens schrijven een boek, waarvan de held een modern auteur was: al zoû ik dien held laten schrijven werken, die verwant aan de mijne waren, de held zoû niet ik zijn, zijn kunst niet de mijne: en de roman zoû een roman blijven, niets dan een roman, en zich nooit realizeeren tot autobiografie... (Samenvatting door Louis Couperus zelf)

Dit boek van Mythe, Legende en Fantazie is een meesterwerk van verdichting - een fijn ciseleerwerk in het zware brons der Nederlandsche taal, een boek van Latijnsch vernuft, waarin de Romaansche teerheid door de stoere Noordertaal niets van haar innigheid en preciositeit verliest. Ellen Fores. (Uit: Den Gulden Winckel 17 (1918)

De stille kracht (1900) is een boek van de Nederlandse schrijver Louis Couperus. Het behoort met Noodlot en Eline Vere tot zijn bekendste werken. Het centrale thema in het boek is de tegenstelling tussen Oost en West. De Nederlanders op Java zijn weliswaar militair superieur, maar komen in contact met de mysterieuze Javaanse cultuur en zaken waar ze niets van begrijpen. De "stille kracht" die de Nederlanders tegenwerkt, is een symbool voor de mysterieuze Javaanse cultuur en het onafwendbare Javaanse verzet tegen de Nederlandse overheersing, dat minder dan 50 jaar na het verschijnen van het boek zou leiden tot de onafhankelijkheid van Indonesië...

In 1884 wordt dit eerste werk van Louis Couperus gepubliceerd. In deze verzen krijgen we een voorproefje van de dromerige en poëtische stijl die we in zijn latere prozawerken tegenkomen. Samenvatting geschreven door Marcel Coenders.

Een knappe Italiaanse chirurg en een blonde Hollandse weduwe beleven een heftige vakantieliefde. (Samenvatting door Marcel Coenders)Aan den Weg der Vreugde, waarvan men ook nog dit goede kan getuigen, dat het nergens vuil is, of goor, of opgevuld met dubbelzinnige détails. (Anna de Savornin Lohman) Zijn boek is dus goed geschreven als het werk van een technisch-knap man, die zijn vak verstaat. (Onze Eeuw 1908)

Eerste van de drie koningsromans van Louis Couperus. Het is een van de populairste romans van Louis Couperus, getuige het aantal herdrukken en vertalingen dat het boek te beurt viel. Kroonprins Othomar van het imaginaire land Liparië. Othomar wordt gekweld door angsten en twijfels in verband met zijn hoge positie. (Samenvatting geschreven door Marcel Coenders)

Wereldvrede is het vervolg van Majesteit. Nadat zijn vader Oscar is overleden regeert Kroonprins Othomar nu als Keizer Othomar de XII. In dit boek wordt gepleit voor internationale gerechtshoven, maar is men bang voor een grote oorlog voordat deze gerechtshoven daadwerkelijk worden opgericht. Het is nu meer dan 100 jaar na de uitgave van dit boek allemaal uitgekomen en ook nog wel in Den-Haag de geboorteplaats van Louis Couperus. Voorgelezen ter gelegenheid van de kroning van Koning Willem-Alexander en Koningin Maxima op 30 april 2013. Samenvatting geschreven door Marcel Coenders

Het derde en laatste deel van de koningsromans van Louis Couperus voorgelezen ter gelegenheid van de kroning van Koning Willem-Alexander en Koningin Maxima 30 april 2013. Een verhaal over hofintriges waarin moeder en zoon elkaar willen aftroeven, maar waarin ze geen rekening houden met Othomar XII (de listige). (Samenvatting geschreven door Marcel Coenders)

Het verhaal van een onmogelijke liefde. Naar mijne meening is het werk 'Extaze' zeer superieur aan de vorige werken van den Heer Couperus, 'Eline Vere' en 'Noodlot'. Telkens wendt en wendt zich zijne konceptie en schriftuur en nooit kan men zeggen wat er den volgenden keer komen zal. Want wat ook na 'Noodlot', dat minder goed was dan 'Eline Vere', te verwachten ware, - zéker niet, dat de schrijver van de Observatie met éen ruk tot de Sensatie stijgen en van charmant zou worden subliem. - Lodewijk van Deyssel (1895)