Een Midzomernachtdroom   By: William Shakespeare (1564-1616)

PERSONEN:

Theseus, hertog van Athene. Hippolyta, koningin der Amazonen, verloofd met Theseus. Egeus, vader van Hermia. Hermia, dochter van Egeus, verliefd op Lysander. Minnaars van Hermia. Lysander, Demetrius.

Helena, verliefd op Demetrius. Philostratus, bestuurder der hoffeesten.

Dissel, een timmerman. Schaaf, een schrijnwerker. Spoel, een wever. Wind, een blaasbalgmaker. Tuit, een ketellapper. Slokker, een snijder.

Oberon, de koning der Elfen. Titania, de koningin der Elfen. Puck, een kabouter, Oberons dienaar. Elfen. Erwtebloesem, Spinrag, Mot, Mosterdzaad.

Andere Elfen, in het Gevolg van hun koning en koningin. Gevolg van Theseus en Hippolyta.

Het tooneel is te Athene en in een nabijgelegen woud.

EERSTE BEDRIJF.

EERSTE TOONEEL.

Athene. Een Zaal in het paleis van Theseus.

Theseus, Hippolyta, Philostratus en Gevolg komen op.

THESEUS. Thans komt, Hippolyta, ons huwlijksuur Met spoed nabij. Vier blijde dagen brengen Een nieuwe maan; maar o! wat talmt die oude Met af te nemen! Wat ik vurig wensch Vertraagt ze, dralend als een weduw doet, Die van haar stiefzoons renten 't leven rekt.

HIPPOLYTA. Vier dagen, zij verzinken snel in nacht; Vier nachten, zij verdroomen snel den tijd; Dan wordt op nieuw de zilvren boog der maan Gespannen aan den hemel, en beschouwt De nacht van ons festijn.

THESEUS. Philostratus, Ga, wek Athene's jeugd tot blij gejuich; Roep op den vluggen, dartlen geest der vreugd; Verban zwaarmoedigheid naar 't huis van rouw; Die bleeke gast past niet bij onzen trouw.

(Philostratus af.)

Hippolyta, ik vroeg u met mijn zwaard, En won uw liefde door u leed te doen; Maar wil u huwen op een andre wijs, Met pracht en praal en blijde feestlijkheid.

(Egeus, Hermia, Lysander en Demetrius komen op.)

EGEUS. Heil Theseus, onzen grooten hertog heil!

THESEUS. Dank, Egeus, dank! Gij wilt iets vragen? Spreek!

EGEUS. Vol leedgevoel verschijn ik en verklaag Mijn kind hier, mijne dochter Hermia. Treê voor, Demetrius. Mijn eedle Heer, Aan dezen man beloofde ik hare hand; Treê voor, Lysander; en, genadig vorst, Hier deze heeft mijn dochters hart betooverd; Gij, gij, Lysander, schonkt haar teedre rijmpjes, Gij ruildet minnepanden met mijn kind, Zongt aan haar venster vaak bij maneschijn, Met valsche stem, een lied van valsche min, En prenttet haar ter sluik uw beeld in 't brein Door ringen, wissewasjes, vlokjes haar, Door speeltuig, tuiltjes, lekkernijen, boden Van veel gewicht bij de onervaren jeugd; Door list hebt gij mijn dochters hart gekaapt, De volgzaamheid, die zij mij schuldig is, In wreevle koppigheid verkeerd. Mijn vorst, Wanneer zij thans niet voor uw troon belooft In de' echt te treden met Demetrius, Dan vraag ik, krachtens 't oude Atheensche recht, Volstrekte macht op haar, mijn eigendom; Zij kieze: en neem' deez' man tot echtgenoot, Of lijd' de doodstraf, die naar onze wet In dit geval onmidlijk volgen mag.

THESEUS. Wat zegt gij, Hermia? wees wijs, schoon kind; Uw vader moet u gelden voor een god, Die uwe schoonheid schiep; voor iemand, wien Gij slechts een beeld van was zijt, dat door hem Gevormd is en dat hij bewaren kan, Maar dat hij ook de macht heeft te verbreken. Demetrius is toch een waardig man.

HERMIA. Lysander is het ook.

THESEUS. Ja, op zichzelf; Maar hier, nu hij uws vaders stem niet heeft, Is de ander hem in waardigheid vooruit.

HERMIA. O, waar' 't mijn oog, waarmeê mijn vader koos!

THESEUS. Wierd eer ùw oog door zijne keus geleid!

HERMIA. Ik smeek u om verschooning, edel vorst; Ik weet niet, wat de kracht, den moed mij geeft, Noch of het aan een zedig meisje past, Dat ik in zulk een hoogen kring mij uit; Maar toch, ik waag 't, mijn vorst, de vraag te doen: Wat is het ergste, dat mij treffen kan, Als ik Demetrius mijn hand ontzeg?